Rozdział IV

-Droga pani, muszę pani przyznać,że ma pani naprawdę silnego męża! Po mimu komplikacji Pan Krzysztof będzie chodził i wszystko będzie z nim w porządku,a za kilka dni będzie mógł wyjść ze szpitala.

-A kiedy będziemy mogli do niego wejść?-Zapytała uśmiechając się i płacząc ze szczęścia,

-Najwcześniej za godzinę pani mąż się obudzi.

-Ciociu dlaczego płaczesz coś z tatą?-Zapytał Tosiek widząc płaczącą Emilkę.

-Nie z tatą wszystko w porządku...Płacze ze szczęścia,że z nim wszystko w porządku wiesz kiedy ktoś jest szczęśliwy bardzo to płacze ze szczęścia?...

-Aha to dobrze...Ale ja nie lubię kiedy ty się smucisz!Obiecaj mi,że więcej już nie będziesz!

-Obiecuje!-odpowiedziała uśmiechając się.

1h później...

Emilka z Tośkiem już siedziała przy Krzyśku.Byłą godzina 6.00 nad ranem.W szpitalu zjawili się też:Mikołaj z Anią i Ola z Jackiem,oni czekali na korytarzy aż Krzysiek się wybudzi,ponieważ w sali mogły być tylko 2 osoby.

Około 6.30 Krzysiek zaczął się wybudzać i po mimu zakazu lekarza wszyscy weszli do niego do sali.

-Emilka ty płakałaś?-zapytał Krzysiek

-Tak,ale tylko ze szczęścia!...

-Co tu wszyscy robią? A gdzie jest Tosiek?

-W nocy nie mógł spać i dopiero o 5 nad ranem zasnął i zawiozłam go do mojej mamy.
-Aha ok...
-No siema chłopie-Przywitał się Mikołaj.
-Cześć Mikołaj.Co wy tu wszyscy robicie?
-My cię odwiedzamy ,a ty jeszcze się pytasz co my tu robimy?-Zapytał żartobliwie Jacek.
-Oj dobra,sory...a wy nie macie do pracy?-Odpowiedział równie żartobliwym głosem Krzysiek.
-A no właśnie to my już spadamy .Cześć.-Powiedziała Ola.
-A E milka masz dzisiaj i dopóki Krzysiek nie wyjdzie ze szpitala wolne.-Krzyknęła na odchodne Ola.
-Ok...
Kiedy wszyscy już poszli Krzysiek sam został z Emilką w sali,bo Tośka Emilka nad ranem zawiozła do domu swojej mamy.
-Emilka muszę Ci o czymś powiedzieć...-Zaczął nieśmiało Zapała






O czym Krzysiek chce powiadomić Emilkę?
P.S. Przepraszam za błędy,ale jestem zmęczona.